Obecnie trwa najdroższy w historii remont wieży Eiffla, który pochłonie ponad 60 mln euro. Francuski tygodnik „Marianne” dotarł do informacji, które stawiają sens inwestycji pod znakiem 1/20 Galeria Francja - Jubileusz Wieży Eiffla, obrazek 1. Wieża Eiffla, symbol Paryża, ma już 120 lat! Tę budzącą początkowo duże kontrowersje budowlę, oddano do użytku 31 marca 1889 r. Powstała dla uświetnienia Wystawy Światowej zorganizowanej w Paryżu w 1889 r., a zarazem - dla uczczenia stulecia Wielkiej Rewolucji Francuskiej. McKey stanęła tak, że z tyłu widać było idealnie Wieżę Eiffla. McKey: Specjalny odcinek Ameryki Totalnej Porażki!!! Muzyka i pomysł na opening - Mirai Nikki Opening 2 Dead End. Wszystko jest szare. Cały film utrzymany jest w szaro, czerwonej scenerii. Wszyscy uczestnicy stoją w kółku, kamera obraca się pokazując twarz każdego Darmowe pobieranie, model 3D Wieża Eiffla v1 dostępny w obj, stl format. Szablon wieży Eiffla v1.obj .stl. FREE 239. Wieża Eiffla.unknown .ma $ 5 162. Wieża v1 Historia tragicznego skoku z wieży Eiffla. Historia techniki zna wielu bohaterów, którzy oddali życie za swoje wynalazki. Przypadek Franza Reichelta, austriackiego krawca marzącego o spadochronie, jest chyba jednym z najtragiczniejszych, najbardziej szalonych i absurdalnych. R. Ryszard Wolff. 12.06.2020 · Przeczytasz w 14 minut. ISBN: 978-83-931422-8-6. Przejdź do sklepu. Odbierz darmowe rozdziały. Zdjęcia nocne to temat, który fascynuje wielu ludzi. Jest to ten rodzaj fotografii, który również i mnie pochłonął. Gwiazdy, Księżyc, światła lamp czy smugi od przejeżdżających pojazdów tworzą niezapomniane obrazy. Nocne światła mają coś takiego, że Am5Se. Jedna z największych turystycznych atrakcji świata – Wieża Eiffla. Prawdziwym grzechem byłoby nieuwiecznienie spotkania z nią na zdjęciu. Uważajcie jednak, ponieważ jeżeli fotografia zostanie wykonane nocą, pokazując je szerszej publice możecie naruszyć prawo autorskie. Oczywiście nie dotyczy to zdjęć wykonanych do rodzinnego albumu, który pokazujemy tylko najbliższym i znajomym. Mieści się to w granicach dozwolonego użytku prywatnego. Jeżeli jednak zdecydujemy się rozpowszechnić takie zdjęcie na przykład na stronie internetowej, to w tej sytuacji dochodzi do bardzo ciekawej sytuacji, którą sygnalizował wczoraj serwis TorrentFreak. Czemu jednak do naruszenia dochodzi tylko nocą? Architektura a prawo autorskie Prawo autorskie obejmuje swoją ochroną obiekty architektoniczne. W świetle obowiązującego prawa robiąc zdjęcie jakiemuś budynkowi, a następnie rozpowszechniając je, można by było założyć, że dokonujemy ingerencji w prawa przysługujące jego projektantowi. Polski ustawodawca przewidział jednak taką dość ryzykowną ewentualność i na szczęście zabezpieczył nas przed sytuacją, która w praktyce paraliżowałaby fotografię w mieście. Dlatego też w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych czytamy: Art. 33. Wolno rozpowszechniać: 1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku; To (w dużym uproszczeniu) rozwiewa część naszych wątpliwości, choć kwestia prawnoautorskiej ochrony utworów architektonicznych jest generalnie problemem bardzo złożonym i należałoby go rozpatrywać na wielu płaszczyznach (np. w sytuacji, gdyby ktoś zechciał masowo produkować i sprzedawać fototapetę z Wieżą Eiffla). Natomiast to, że Wieża Eiffla nie jest już objęta restrykcyjną prawnoautorską ochroną determinuje ponadto czynnik w tej sytuacji o wiele bardziej oczywisty – czas. W Polsce majątkowe prawa autorskie wygasają w ciągu 70 lat od śmierci twórcy. We Francji, będącej bohaterem niniejszego wpisu, sytuacja wygląda podobnie: 70 lat od śmierci twórcy lub – ciekawostka – 100 lat, jeżeli zginął on „za Francję” (Mort pour la France). Wedle danych encyklopedycznych Wieża Eiffla miała wprawdzie aż trzech głównych architektów (w związku z czym każdemu z nich powinny przysługiwać stosowne prawa), a ostatni z nich zmarł dopiero w 1946 roku (a więc 68 lat temu). Jednakże w 1884 roku, na kilka lat przed rozpoczęciem budowy, Gustav Eiffel odkupił prawa autorskie od swoich partnerów i w ten sposób stał się jedynym dysponentem własności intelektualnej związanej z projektem słynnego budynku. Jednocześnie znany inżynier zmarł w 1923 roku, w spokoju i w swoim domu w Paryżu, słuchając V symfonii Beethovena, w związku z czym majątkowe prawa autorskie do Wieży Eiffela można uznać za wygasłe. Swoją drogą, takiego szczęścia nie ma kilka nowszych budynków, jak chociażby brukselskie Atomium, którego fotografie usunięto z Wikipedii (w polskiej wersji też podziwiać możemy jedynie panoramę okolicy widzianą z tej budowli). Wprawdzie w samej Belgii nie istnieje odpowiednik naszego art. 33, ale z punktu widzenia samej Wikipedii nie ma to większego znaczenia. Nie rozumiem też do końca tej praktyki, gdyż w mojej ocenie w takiej sytuacji wręcz wzorcowo zastosowanie znajduje prawo cytatu. Dlaczego więc trzeba uważać na nocne zdjęcia Wieży Eiffla? W świetle powyższych kilku akapitów domyśliliście się już zapewne, że prawnoautorska ochrona wcale nie dotyczy samej to zresztą oficjalna strona Tour Eiffel, podkreślając jednocześnie, że nazwa samej wieży, kilka związanych z nią atrakcji turystycznych, jak i stosowne domeny internetowe są chronionymi znakami towarowymi. Czego więc dotyczy ochrona? Otóż… pojawiających się w nocy pokazów świetlnych, traktowanych jako przedstawienie artystyczne, a więc utwór w rozumieniu prawa autorskiego (być może i to można by było kwestionować, choć tutaj niezbędne byłoby ustalenie jaki w tym wszystkim jest wkład laserów i komputerów, a jaki człowieka). W każdym razie na stronie wieży czytamy: Daytime views from the Eiffel Tower are rights-free. However, its various illuminations are subject to author’s rights as well as brand rights. Usage of these images is subject to prior request from the Société d’Exploitation de la Tour Eiffel. Teoretycznie więc wrzucając do sieci nocną fotografię (nawet nie materiał filmowy) Wieży Eiffla, na której znalazł się fragment pokazu świetlnego, naruszamy prawa jego twórców. Czy to prawo jest w praktyce respektowane? Prawdopodobnie nie. A w każdym razie mam taką nadzieję… Wybierając się na długo wyczekiwany urlop warto pamiętać o kilku zasadach związanych z fotografowaniem architektury (także tej zabytkowej) i eksponatów muzealnych. Nie wszyscy bowiem wiedzą, że udostępnianie zdjęć znanych atrakcji turystycznych, jak paryska wieża Eiffla czy brukselskie Atomium, obwarowane jest szeregiem regulacji prawnoautorskich. Większość otaczających nas przedmiotów czy zjawisk można spokojnie zakwalifikować jako utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Reklama na bilbordzie, muzyka z radia czy w końcu budynki, rzeźby i inne obiekty, na stałe umiejscowione w przestrzeni publicznej podlegają regulacjom, określającym zasady ich eksploatacji. Najważniejszym przepisem w tym kontekście będzie uregulowane w art. 33 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych tzw. prawo panoramy (znane również jako „wolność panoramy), które pozwala na wykorzystywanie (nawet komercyjne) „utworów wystawionych na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku” (utworem w tym kontekście są oczywiście budynki stanowiące bezsprzecznie wynik pracy twórczej ich projektantów, architektów i budowniczych.). Ratio legis przywołanego przepisu polega przede wszystkim na umożliwieniu swobodnego fotografowania lub filmowania przestrzeni publicznej bez konieczności uzyskiwania jakichkolwiek zgód. Pamiętając, że rozpowszechnianie utworu (przedmiotu prawa autorskiego) zależne jest od zgody twórcy, wolność panoramy stanowi ciekawy wyjątek od ogólnej (i naczelnej) zasady prawa autorskiego. Należy jednak wspomnieć, iż rzeczona wolność jest w zasadzie nieco ograniczona, gdyż dotyczy jedynie obiektów stale wkomponowanych w krajobraz danego miasta. Spod regulacji wyłączone są wszelkie czasowe ekspozycje artystyczne czy wystawy sklepowe. Bardzo ważnym elementem tego przepisu jest również końcowy zapis sugerujący dopuszczalność wykorzystywania elementów panoramy, tylko w wypadku, gdy nie będzie to miało na celu „tego samego użytku”. Te dość zawiłe stwierdzenie, można sprowadzić jednak do zakazu bezprawnego kopiowania cudzej pracy. Np. jeżeli zdjęcie rzeźby czy muralu posłuży do wykonania identycznego dzieła – kopii uwiecznionej przez nas pracy. Od powyższej zasady oczywiście istnieją pewne wyjątki. Wypada również wspomnieć, że nie tak dawno temu, bo w połowie 2015 r. Parlament Europejski debatował nad ograniczeniem wolności panoramy. Zaproponowana przez francuskiego deputowanego Jean-Marie Cavadę poprawka zakładała, że komercyjne wykorzystanie fotografii czy materiałów audiowizualnych przedstawiających obiekty publiczne, będzie każdorazowo wymagało uzyskania zgody twórcy dzieła albo odpowiedniego urzędu. Europosłowie na szczęście odrzucili ten pomysł, gdyż słusznie wskazała Julia Reda z Partii Piratów - planowana reforma mogłaby uniemożliwić lub znacznie utrudnić pracę wielu twórcom oraz ograniczyć dostęp do kultury wiedzy. Nie znaczy to jednak, że wszystkie państwa Unii Europejskiej stają po stronie swobodnego dostępu do utworów architektonicznych. Wystarczy wspomnieć chociażby Belgię, która ograniczyła swobodę rozpowszechniania materiałów zawierających jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych – brukselskie Atomium. Ta imponująca rzeźba przedstawiająca powiększony 165 miliardów razy model kryształu żelaza, podlega ochronie i udostępnianie przedstawiających ją zdjęć np. na portalach społecznościowych będzie stanowiło naruszenie. Z podobną, choć nieco bardziej skomplikowaną sytuacją, będziemy mieć do czynienia z Wieżą Eiffla. Najpopularniejszą atrakcję turystyczną Paryża można swobodnie fotografować za dnia, jednak, aby legalnie opublikować zdjęcia wykonane w nocy, musimy już uzyskać pozwolenie. Zastanawiacie się - dlaczego? Otóż prawem autorskim chronione jest oświetlenie obiektu. Iluminacja świetlna wieży Eiffla została stworzona przez Pierre'a Bideau na początku 1985 r. Francuskie sądy uznały, że takie oświetlenie jest na tyle oryginalne i nowatorskie, iż stanowi samodzielny utwór chroniony przez francuskie prawo (Sąd Apelacyjny w Paryżu, r., Francuski Sąd Najwyższy, r.,). Prawa te są zarządzane w imieniu i na rzecz paryskiego merostwa przez Stowarzyszenie ds. Eksploatacji wieży Eiffla (Société d'Exploitation de la Tour Eiffel) i to właśnie do tego organu należy się zgłosić po upoważnienie do rozpowszechniania wizerunku wieży Eiffla z nocną iluminacją świetlną. Zwyczajowo przyjmuje się, że art 33 Pr. Aut. dotyczy wyłącznie obiektów znajdujących się w otwartej przestrzeni publicznej. Taka konstrukcja przepisu sprawia, że nie obejmuje on wnętrz budynków, takich jak np. hale dworcowe czy sale restauracyjne. W sytuacji, w której chcielibyśmy udostępnić materiały przedstawiające taką przestrzeń będziemy musieli uzyskać zgodę nie tylko właściciela praw autorskich, ale również właściciela bądź zarządcy samego obiektu. Warto zatem przed wizytą w danym muzeum czy bibliotece zapoznać się zasadami obowiązującymi w zakresie rozpowszechniania zdjęć wnętrz budynku. Tak samo, jak warto czytać muzealne regulaminy – w nich bowiem znajdziemy informacje dotyczące fotografowania eksponatów. Co prawda, można zaryzykować stwierdzenie, że w większości przypadków prawa autorskie już wygasły (70 lat od śmierci autora bądź ostatniego ze współautorów dzieła), nie znaczy to jednak, że instytucje nie mogą wprowadzać własnych wytycznych. Najczęściej spotykanym obostrzeniem jest zakaz używania lamp błyskowych, które mają powodować reakcje fotochemiczne ingerujące w strukturę konkretnego eksponatu czy obrazu. I tak jak nie spotkałem się z sytuacją, żeby ktoś kwestionował tę zasadę, to już pobieranie opłat za możliwość wykonywania zdjęć w muzeach wydaje się być nieco nie na miejscu. Podobnego zdania był Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który na początku 2010 r. rozpatrując właśnie taką sprawę uznał, że zapisy w regulaminie, które ograniczają fotografowanie i filmowanie eksponatów (aby móc to swobodnie czynić, należało uzyskać zgodę dyrektora oraz uiścić odpowiednią opłatę) są niezgodne z prawem konsumenckim i postanowił wpisać je do, prowadzonego przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Rejestru Klauzul Niedozwolonych (poz. 1945). Co ciekawe, konsekwencją tego wyroku (oczywiście oprócz zakazania tego typu zasad) jest uznanie muzeów za przedsiębiorców, a zwiedzających za konsumentów – taka konstrukcja umożliwiła objęcie zwiedzających szerszą ochroną prawną w przypadku stosowania nieuczciwych praktyk ze strony dyrektorów czy zarządców konkretnych instytucji. Autor: Paweł Kowalewicz, prawnik w Fundacji Legalna Kultura Marzysz o odwiedzeniu kraju bagietek i sera? Chciałbyś odwiedzić Luwr, zobaczyć obraz Mona Lisy i zrobić sobie selfie z wieżą Eiffla w tle?Francja jest jednym z miejsc, które każdy powinien odwiedzić przynajmniej raz w życiu. Kraj oferuje turystom możliwość zwiedzenia wielu niesamowitych miejsc, poznania unikalnej kultury oraz skosztowania słynnego francuskiego jedzenia. Czy jesteś gotowy wraz z nami odkryć 15 ciekawych faktów o Francji?1. Francja jest największym krajem w Unii EuropejskiejJeżeli chodzi o rozmiar, w porównaniu z innymi państwami Unii Europejskiej, Francja zdecydowanie wygrywa. Jej powierzchnia wynosi 543 940 km², co czyni Francję trzecim największym krajem na kontynencie europejskim, zaraz za Rosją i Oficjalna flaga Francji została niedawno wiedziałeś, że w lipcu 2020 roku prezydent Francji Emmanuel Macron zmienił kolor flagi i nikt tego nie zauważył? Prezydent postanowił zastąpić dotychczasowy niebieski kolor flagi ciemniejszym granatowym odcieniem. Zmiana ta miała na celu przywrócenie kolorów flagi rewolucji francuskiej, uważanej za ważny symbol Kuchnia francuska znajduje się na liście dziedzictwa UNESCOOd 2010 roku kuchnia francuska jest częścią „listy reprezentatywnej niematerialnego dziedzictwa kulturowego” UNESCO (Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury).Charakterystycznymi cechami kuchni francuskiej są nie tylko wysokiej jakości potrawy i napoje, ale także możliwość radosnego wspominania i celebrowania. Co więcej, pomaga ona budować poczucie wspólnoty z rodziną i przyjaciółmi. 4. We Francji działa kawiarnia starsza niż Deklaracja Niepodległości Stanów ZjednoczonychW jednej z uliczek Paryża znajduje się bardzo stara kawiarnia, założona w 1686 roku, czyli dokładnie 90 lat przed podpisaniem Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Trudno to sobie wyobrazić, ale to prawda! Lokal nazywa się „Le Procope” i jest również najstarszą kawiarnią w całej Francji. Jeśli chciałbyś odwiedzić to niezwykłe miejsce, znajdziesz je pod adresem „Rue de l’Ancienne Comédie 13, Paris”.5. Croissant nie ma francuskich korzeniKontynuując temat jedzenia, słynny francuski croissant nie został wymyślony przez Francuzów, lecz przez Austriaków. Historia tej słynnej przekąski jest bardzo długa, jednak postaramy się jak najlepiej ją zaczęło się w XVII wieku, kiedy Austria pokonała Turków pod Wiedniem. Austriacy postanowili uczcić swoje zwycięstwo, tworząc wypiek w kształcie półksiężyca (tradycyjny kształt croissanta), mający reprezentować kształt flagi swoich wrogów. Kilkaset lat później Francuzi zaczęli używać do niego ciasta francuskiego, które okazało się bardziej efektowne niż ciasto brioche. Co ciekawe, we Francji nadal używa się słowa „Viennoiserie” mówiąc o wszelkiego rodzaju wypiekach. Ten zwyczaj kontynuuje pamięć o słynnej bitwie, jako że w języku francuskim „Vienne” oznacza Wieża Eiffla zatrudnia codziennie prawie 600 paryżanNie ma wątpliwości, że wieża Eiffla jest najsłynniejszym symbolem Francji, jednak to, że firma, która zarządza i utrzymuje tę atrakcję turystyczną, zatrudnia codziennie sześćset osób, może być nie lada zaskoczeniem!7. Robienie zdjęć wieży Eiffla w nocy jest zakazaneWszyscy chcielibyśmy kiedyś odwiedzić Paryż i nacieszyć oczy widokiem tego niezwykłego zabytku, zarówno w dzień, jak i po zmroku. Niestety, robienie zdjęć wieży Eiffla w nocy jest nielegalne. Na szczęście wspomniane prawo nie dotyczy jednak użytku osobistego i prywatnego. W związku z tym, jeśli jesteś turystą, nie musisz się martwić i możesz bez obaw robić zdjęcia nocą. Jeżeli jednak jesteś profesjonalistą i planujesz czerpać zyski z wykonanych zdjęć, masz obowiązek uzyskać specjalne We Francji znajduje się najczęściej odwiedzane muzeum na świecieKontynuując temat słynnych francuskich zabytków we Francji, najsłynniejsze francuskie muzeum – „Musée du Louvre”, jest także najczęściej odwiedzanym muzeum na świecie. Każdego roku przyjmuje co najmniej 9 milionów osób, do których ulubionych arcydzieł należą: Mona Lisa, Kodeks Prawa Hammurabiego, Afrodyta i portret Ludwika teraz przyjrzyjmy się najdziwniejszym faktom na temat francuskich podróży i transportu:9. Francuska miejscowość o rekordowo krótkiej nazwieWłaśnie tak! W północno-zachodniej Francji znajduje się małe miasteczko o najkrótszej nazwie na świecie: Y. Według oficjalnej strony miejscowości, Y zamieszkują zaledwie 93 osoby!10. W Paryżu nie znajdziesz ani jednego znaku stopuParyż jest stolicą Francji, więc można się spodziewać, że będzie jednym z najbardziej ruchliwych miast w kraju. Mimo to, odwiedzając Paryż, nie zobaczysz ani jednego znaku stopu. Ostatni taki znak został usunięty w 2016 Francja jest krajem o największej liczbie stref czasowychZe względu na ryzyko rozregulowania rytmu dobowego naszego organizmu, nagła zmiana strefy czasowej mało kiedy jest przyjemna. Co ciekawe, Francja jest krajem o największej liczbie stref czasowych na świecie! Może wydawać się to mało wiarygodne, ale nie zapominaj, że jest krajem transkontynentalnym, co oznacza, że posiada także terytoria zamorskie. Państwo dzieli się na aż 12 stref czasowych. Tuż za nią natomiast plasują się Stany Zjednoczone (10) i Rosja (9). 13. Ślimakom nie wolno za darmo jeździć pociągiemJeśli ktoś jest właścicielem ślimaków lub innych małych zwierząt (i ogólnie zwierząt domowych), musi wiedzieć, że we Francji nie mogą one swobodnie podróżować pociągami dużych prędkości. Francuzi są zmuszeni kupować dla nich bilety! Krajowe przedsiębiorstwo kolejowe SNCF oficjalnie deklaruje, że nawet zwierzęta, które ważą mniej niż 6 kg, muszą posiadać swój własny bilet. Jego cena wynosi około 7 Zakaz całowania się na peronach kolejowychNie jest sekretem, że Francja to jeden z najbardziej romantycznych krajów na świecie, ale czy wiedziałeś, że całowanie się na francuskich peronach kolejowych jest prawnie zabronione? To nietypowe prawo zostało ustanowione w 1910 roku przez poprzednika SNCF, jako sposób na ograniczenie opóźnień i uniknięcie tłoku na peronach kolejowych. Co ciekawe, przepis nadal obowiązuje, jednak złamanie go nie niesie za sobą żadnych konsekwencji Faraon Ramzes II Wielki otrzymał paszport, aby móc pośmiertnie udać się do FrancjiTo nie tytuł z filmu historycznego tylko prawdziwy fakt. W 1976 roku mumia egipskiego faraona Ramzesa II musiała zostać przewieziona z Egiptu do Francji w celu przeprowadzenia dalszych analiz i badań. Wśród danych Ramzesa II znalazł się między innymi zawód „król (zmarły)”.Mówiąc o paszportach oraz podróżach do Francji, być może dzięki tym ciekawostkom idea odwiedzenia tego niesamowitego kraju wydaje Ci się teraz jeszcze bardziej kusząca. Nasz edytor zdjęć biometrycznych powie Ci, jak odnowić paszport dla siebie lub dla swoich dzieci, a nawet dowiedzieć się jak uzyskać wizę do Francji. Stojąc któryś raz pod wieża Eiffla zaczęliśmy się zastanawiać co sprawia, że jest takim fenomenem. Tę konstrukcję kojarzy przecież każdy/ Dlaczego jest tak znana? Sprawa nie jest taka oczywista jakby się na pierwszy rzut oka wydawało. Oto najważniejsze spostrzeżenia, dotyczące wieży Eiffla które przyszły nam do głowy. Do tego historia, budowa i ciekawe informacje o wieży, którą zbudował treści1 Informacje o wieży Eiffla2 Wrażenie wielkości. Wysokość wieży Eiffla 3 Lęk przed monumentalizmem. Budowa wieży Historia Wieży Eiffla4 Oświetlenie. Wieża Eiffla nocą 5 Iluminacje. Pokaz świateł na wieży Eiffla 6 Dostępność wieży Elffla 7 Wieża Eiffla a wieża EifelZapraszamy do przeczytania tekstu, w którym informacje o wieży Eiffla przeplatają się z naszymi wielkości. Wysokość wieży Eiffla W życiu widzieliśmy już wiele monumentalnych konstrukcji. Ale żadna z nich nie powala swoim ogromem tak jak wieża Eiffla. Ile metrów ma wieża Eiffla? Dokładnie 300 chociażby pod najwyższe wieżowce w Warszawie nie czuję się aż tak ich wielkości. Perspektywa sprawia, że wydają się zwyczajne – oglądamy je w towarzystwie innych wysokich budynków co zaburza poczucie skali. Więc dlaczego wieża Eiffla wywiera tak niesamowite wrażenie kiedy patrzy się na nią zarówno z bliska jak i z dystansu? Doszukaliśmy się dwóch głównych to kształt – smukła u góry, agresywnie rozszerzająca się od samej podstawy, z pustą przestrzenią w środku. Ten dziwny kształt sprawia, że możemy łatwo skalować wielkość konstrukcji dzięki ludziom, którzy stoją obok filarów. Automatycznie przemnażamy sobie jej kaliber razy cztery (filary) i kilkaset razy w górę. Gdyby wieża Eiffla była zbudowana w ten sam sposób, ale byłaby zabudowana przęsłami do samego dołu, bez pustej przestrzeni pod nią, wydawałaby się dużo, dużo kwestia to przestrzeń w pobliżu wieży. Praktycznie z żadnej strony nic jej nie zasłania, a w pobliżu nie ma żadnych wysokich budynków. Jedynym punktem odniesienia są ludzie i ew. drzewa. Gdyby w pobliżu znajdował się jakiś inny wysoki budynek, automatycznie wieża wydawałaby się z jednej… (zdjęcie: Waithamai)…ani z drugiej strony nie ma w pobliżu żadnych wysokich budynków. (zdjęcie: Schomburg)Lęk przed monumentalizmem. Budowa wieży EifflaLudzie boją się tworzyć rzeczy wielkie, nietuzinkowe, innowacyjne. Dotyczy to przede wszystkim pomników. Bo brzydko wyglądają, bo za drogie, bo komu to potrzebne, bo zasłania, szpeci krajobraz, ośmiesza rodzinnym miastem jest Rzeszów, dlatego bardzo dobrze znamy spory o takie nie o Pomnik Czynu Rewolucyjnego znany jako „Wielka C…” to o okrągłą kładkę nazywaną „Rondem dla pieszych” albo tęczowy most. Pałac Kultury i Nauki w Warszawie. Albo przykład figury Chrystusa Króla w Świebodzinie. Ile jest komentarzy w tych wszystkich przypadkach, że to śmieszne, że powinni rozebrać, że wstyd, że pieniądze wyrzucone w błoto. Tak samo było w przypadku wieży Eiffla.(zdjęcie: TaylorMiles)Historia Wieży EifflaJuż na samym początku budowy aż huczało od głosów sprzeciwu ze słynnym „Protestem artystów” opublikowanym w 1887 roku w dzienniku „Le Temps na czele”. Mimo wyrazistego oburzenia śmietanki towarzyskiej i wpływowych artystów udało się ją ukończyć, jednak po 20 latach wieża miała zostać rozebrana. Tylko dzięki uporze i sprycie jej konstruktora Gustawa Eiffel’a (jednak nie pomysłodawcy – co warto podkreślić) stało się inaczej. A wyobrażacie sobie dziś Paryż bez wieży Eiffla? Ja nie. I za nic nie mogę zrozumieć jak ta konstrukcja mogła wadzić ówczesnym mieszkańcom. A jednak tak przekonany, że wszystkie te „dziwne” budowle, którym tak głośno się sprzeciwiamy za kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt lat będą przyciągały tłumy turystów, a w najgorszym razie będą symbolami miast czy regionów, bez których mieszkańcy nie będą mogli sobie ich wyobrazić. A co do milionów wydawanych na nietuzinkowe projekty, koszt budowy wieży Eiffla zwrócił się prawie w całości po pół roku od otwarcia jej dla turystów…Oświetlenie. Wieża Eiffla nocą Zupełnie czym innym jest oglądanie wieży za dnia, a w zasada tyczy się właściwie każdego zabytku, o którego odbiór dba miasto – pomysł na oświetlenie jest właściwie jedynym kryterium, który definiuje nocny wizerunek. W przypadku wieży Eiffla kwestia oświetlenia jest wybitnie ważna ponieważ jej konstrukcja nie jest niczym wypełniona. Można by powiedzieć, że jest to jedynie szkielet – gołe żelazne bele składające się w kratową konstrukcję. Jak więc oświetlić wieże tak, aby nie odebrać jej tej golizny, jak wręcz uwypuklić puste przestrzenie za pomocą światła? Skupiając je w odpowiednim natężeniu właśnie na poszczególnych żebrach. Sprawnie rozłożone lampy, dające blask w kolorze mixu metropolitalnej łuny i pokojowej żarówki, uwypuklają 'kościstość’ doszukać się nawet pewnej świetlnej wariacji. Łuki pod pierwszym i drugim poziomem nie są tak intensywnie oświetlone co faworyzuje odbiór/widok wieży opartej na czterech kolumnach, nie połączonych ze sobą. Widać to na pierwszym zdjęciu załączonym we Pokaz świateł na wieży Eiffla Tak jak wieża Eiffla miała nie przyjąć się gdyż architektonicznie i konstrukcyjnie wyprzedzała swoją epokę, tak nie ma teraz problemu z wywoływaniem na jej widok jeszcze głębszych westchnień za pomocą nowatorskich jakiś czas na wieży zaczyna się kanonada tysięcy białych świateł, które nieregularnie gasną i błyskają w mgnieniu oka. Niektórym z pewnością wyda się to szablonowym kiczem, profanacją tak zakorzenionego w świadomości turystów zabytku, błazenadą. Ja widzę w tym kompromis między postępem a pierwotnym wystrojem wieży. Czuć tu wyczucie pomysłodawcy – migające serie odbywają się w odstępach czasowych więc spokojnie można napatrzeć się też na normalnie oświetloną „Żelazną Damę”.Dostępność wieży Elffla Miliony zwiedzających, bezcenny symbol na skalę światową, obiekt must see dla każdego pragnącego zobaczyć Europę, Francję, Paryż. A nadal zaskakująco łatwo się do niej dostać, przejść pod nią, obejrzeć za darmo z najbliższej odległości, obejść, pooglądać z każdej strony (nawet za oświadczyny pod wieżą Eifflą nikt nie pobiera jeszcze opłaty). Zero barierek, uciążliwej ochrony ograniczeń. I ogromna przestrzeń dookoła, gdzie przesiadywać można godzinami patrząc się na wyrastającego znikąd tak niesamowicie popularne miejsce, ale w promieniu kilkuset metrów z każdej strony mamy niezagospodarowaną przestrzeń więc łatwo możemy znaleźć sobie puste miejsce, co pozwoli poczuć jakby się ją miało na wyłączność. Warto o tym pamiętać podchodząc pod wieżę – nie jest tu trudno odciąć się od pozostałych gapiów, o ile akurat nie stoi się w kolejce do wejścia 🙂Zawsze chętnie do niej czym Wam wieża Eiffla się podoba? Jak ją oceniacie?Na swój sposób postaraliśmy się też spojrzeć na Łuk Eiffla a wieża EifelPamiętajcie tylko, żeby nie mylić nazwy! Turyści często zamiast wieża Eiffla piszą wieża Eifel. Nie jest to poprawny zapis. Uczulamy, żeby unikać tej pomyłki 🙂 Nie sposób nie zobaczyć wieży Eiffla będąc w Paryżu. To jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu tego miasta. Czy wiedziałeś jednak, że powinieneś zastanowić się dwa razy zanim zrobisz zdjęcie oświetlonej w nocy wieży? Wieczorami bardzo często odbywają się specjalne pokazy świetlne, które podziwia mnóstwo ludzi. Okazuje się jednak, że robienie wtedy zdjęć jest nielegalne. Większość zdjęć, które pewnie dane Ci było zobaczyć na Instagramie czy Facebooku, a na których widać wieżę Eiffla w nocy, łamią prawo. Rozprowadzanie i udostępnianie nocnych zdjęć najsłynniejszej wieży Paryża jest nielegalne ponieważ łamie prawa autorskie. Właśnie to można przeczytać na stronie Société d’Exploitation de la Tour Eiffel, towarzystwa zajmującego się wieżą. Zdjęcia panoramy miasta ze szczytu wieży są jak najbardziej legalne i nieobjęte prawami autorskimi, podobnie jak zdjęcia wieży w świetle dnia. Zupełnie inaczej wygląda od strony prawnej robienie zdjęć samemu zabytkowi, gdy jest podświetlony. Okazuje się, że od 1985 roku oświetlenie wieży jest objęte prawami autorskimi autora instalacji. Światełka rozbłyskują co godzinę od zmierzchu do świtu przez 5 minut. Przed zrobieniem zdjęcia i upublicznieniem go należałoby zapłacić Société d’Exploitation de la Tour Eiffel za specjalne zezwolenie. Najwyraźniej jednak Francuzi zdają sobie sprawę z braku praktycznej możliwości przestrzegania zakazu fotografowania, bo do tej pory nikt nie został za to jeszcze pozwany do dla Was wartościowe treści już od 2006 roku. Inspirujemy do wyruszenia w podróż, otwarcia na nowych ludzi i kultury, smakowania nowych potraw i ekscytowania się pięknymi widokami. Leć i odkryj świat!

nocne zdjęcia wieży eiffla nielegalne